Mevlana Celaleddin-i Rumi’de MANA-SURET perspektifi

PARÇA-BÜTÜN

Her zaman parça bütünle birliktedir, ayrı olamaz. Güzellik, sevilmiş olmanın, sevimli olmanın bir parçasıdır. Sevimli olmak asıldır. O olunca güzellik de olur.

Sonuçta parçanın varacağı yer bütündür. Gökteki bir tek güneşin ışığı evlere vurunca yüzlerce ışık olur. Ama aralarındaki duvarları kaldırdın mı, hepsi bir olur.

Parça, O’nun (Allah) sayesinde kutludur, neşelidir. Parça, bütünün elçisi, habercisi gibidir. Parçanın zevki, bütündendir. Parçanın maksadı bütündür.

Hastalık, ölümün bir parçasıdır. Dere, denizin parçasıdır. Söz, gerçeğin gölgesi, parçası, şekil de, aşkın parçasıdır. İnsan bir bütün, huylar ise onun parçalarıdır.

Parça, bütünden ayrılınca işe yaramaz. Bir uzuv bedenden kesilirse murdar olur. Eğer tekrar bütüne bağlanmazsa o ölüdür. Ayak, beden bakımından/ile anlamlıdır. Ruhtan haberi yoktur. Parçanın bütünden ayrılması, bütüne bir noksanlık vermez.

Bütüne aşık olan parçaya itibar etmez. Parça, parçaya meylederse sevgili bütüne gider. Aşığın derdine derman olamaz. Anlam, parçadan elde edilemez.