Niyazi Mısri

Nadanı terk etmeden　yaranı arzularsın

Hayvanı sen geçmeden insanı arzularsın

Men arefe nefsehu kad arefe rabbehu

Nefsini sen bilmeden Sübhan'ı arzularsın

Sen bu evin kapusun henüz bulup açmadan

İçindeki kenz-i bipayan'ı arzularsın

Taşra üfürmek ile yalınlanır mı ocak

Yönün Hakk'a dönmeden ihsanı arzularsın

Dağlar gibi kuşatmış benlik günahı seni

Günahını bilmeden gufranı arzularsın

Sen şarabı içmeden serhoş-u mest olmadan

Nicesi Hak emrine fermanı arzularsın

Cevzin yeşil kabuğunu yemekle tad bulunmaz

Zahir ile ey fakih Kur'an-ı arzularsın

Gurbetliğe düşmeden mihnete sataşmadan

Kebap olup pişmeden büryanı arzularsın

Yabandasın evin yok bir yanmış ocağın yok

Issız dağın başında mihmanı arzularsın

Ben bağ ile bostanı gezdim hıyar bulmadım

Sen söğüt ağacından rumman'ı arzularsın

Başsız kabak gibi bir tekerleme söz ile

Yunus'leyin Niyazi irfanı arzularsın